Lindi, Edda og Hilmir í Berkeley

Þá fer aldeilis að styttast í heimför. Síðasti vinnudagurinn minn á LBL var í dag og af því tilefni var ég með semi-kynningu á því sem ég hef afkastað hérna. Hún gekk bara ágætlega (þó ég hafi bara vitað af henni með hálftíma fyrirvara!) og leiðbeinandinn minn hérna úti er mjög ánægður með mig sem er vel .

Kassarnir okkar voru sóttir í gær og við erum komin vel á veg með að pakka í ferðatöskur svo við getum tekið því sæmilega rólega á morgun. Síðasta vika var fáránlega fljót að líða enda höfum við verið nokkuð upptekin. Fórum t.d. í tvö matarboð - eitt til Fjólu og annað til leiðbeinandans míns. Í síðarnefnda boðinu sátum við m.a. til borðs með einum af þeim sem fékk friðarverðlaun Nóbels í fyrra. Friðarverðlaunin þykja samt algjört prump á LBL, enda telst friður ekki til "hard core science" Nóbelsverðlauna.

Þið getið svo farið að blása í blöðrurnar og skella í velkomin heim köku. Við lendum í Keflavík eldsnemma á föstudaginn. Er ekki örugglega sól og blíða heima eins og hér ?

... eru vægast sagt ömurleg. Djöfull er ég fúll. Helvítis Eurobands-druslur!

 Lindi

Í dag eru akkurat tvær vikur í að við leggjum í hann heim á leið. Við hlökkum óneitanlega til því þó að margt sé gott í henni Ameríku þá mætti ýmislegt betur fara. Þess fyrir utan er Ísland auðvitað best í heimi, eins og allir vita.

Það var annars þrusustuð að hitta á almennilegan mótmælafund í fyrradag. Borgarstjórnin hérna hafði víst beðið herinn að loka "recruiting" stöðinni í bænum þar sem Berkeleyborg er á móti stríðsrekstri. Herinn tók óskina óstinnt upp og krafðist afsökunarbeiðni en borgarstjórnin bakkaði ekki. Afleiðingin varð sú að stuðningsmenn hersins mættu í ráðhúsgarðinn og mótmæltu en andstæðingar meðmæltu. Hundruðir löggumanna fylgdu þá í kjölfarið til að koma í veg fyrir að slagsmál brytust út á milli hópanna.

Ég efast stórlega um að álíka gæti gerst í nokkurri annarri borg í USA (nema þá kannski öðrum borgum á Bay Area svæðinu). Enda þykir fólk hérna með eindæmum róttækt og úrkynjað og uppsker fyrir vikið fyrirlitningu frá mörgum suðurríkjamanninum. Núverandi forseti ku vera þar á meðal, enda er það prinsippmál hjá honum að stíga aldrei fæti inn í Sódómuborgina San Francisco. Menntaskólanemi nokkur frá San Francisco varð fyrir barðinu á þessu prinsippi um daginn þegar hann átti fá verðlaun fyrir góa frammistöðu frá forsetanum. Hann þurfti að fara upp á flugvöll (sem er nokkrum km. utan við San Francisco) til að veita verðlaununum viðtöku!

Edda.

Í morgun þegar ég var á leið í vinnuna gekk ég í gegnum mótmælafund. U.þ.b. 100 manns höfðu safnast saman í ráðhúsgarðinum, hengt upp risavaxinn bandarískan fána (hvað annað?!?) og undir honum var marserað og hrópað í gjallarhorn eins og enginn væri morgundagurinn. Fólkið vildi fá hermenn heim frá Írak, kjarnorkulausan heim og Bush sem lengst frá Hvíta húsinu.

Löggan var að sjálfsögðu mætt á svæðið með alvæpni en allt fór samt vel fram (a.m.k. á meðan ég labbaði í gegnum garðinn). Verst að ég var ekki með myndavél á mér. Það hefði verið gaman að festa svona alvöru mótmæli á filmu.

Af okkur er annars allt fínt að frétta. Ég rýni í magn af útfellingarsteindum í líkaninu mínu og Lindi í ársreikninga skráðra félaga í Kauphöllinni. Sumsé mikið grín og gaman hjá okkur. Þess á milli pökkum við svo bókum o.fl. í kassa enda styttist óðum í heimför.

Á fimmtudaginn er Valentínusardagur og næsta mánudag forsetadagurinn. Ef ég þekki okkur rétt munum við gefa frat í báða dagana.

Edda.